کبک های خمار!

شرم نمی کنید،
می دانم
که شرمگاهتان سوخته 
ازشعله های خروشان اگاهی!



کهیر می زنید از واژه ها ی"میر" و"سبز" و"امید به رهایی"!
کاش کسی شما را، حتی به سخره و سرگرمی،
نگاه می کرد...


برف ها اب شده اند، ای کبک های خمار!
نگاهی به خود "بی خودتان" بیندازید
چند می ارزید؟!
بی هیچ خریدار
در حراج بازار...